Plastik bir kez daha okyanusta her yerde mevcut olduğunu kanıtladı. İddiaya göre 11.115 metreye (10.113 metre) ulaşan Mariana Çukuru'nun dibine dalan Dallaslı iş adamı Victor Vescovo, bir plastik poşet bulduğunu iddia etti. Bu ilk bile değil: Okyanusun en derin noktasında plastik bulunması üçüncü kez oluyor.
Vescovo, dünya okyanuslarının en derin noktalarına bir gezi içeren "Beş Derinlik" keşif gezisi kapsamında 28 Nisan'da bir batiskaf dalışı gerçekleştirdi. Mariana Çukuru'nun dibinde geçirdiği dört saat boyunca, aralarında yeni bir tür de olabilecek plastik poşet ve şeker ambalajlarının da bulunduğu çeşitli deniz canlılarını gözlemledi.
Çok az kişi bu kadar derinlere ulaşmıştır. İsviçreli mühendis Jacques Piccard ve ABD Donanması Teğmeni Don Walsh, 1960 yılında ilk dalışı gerçekleştirenlerdi. National Geographic araştırmacısı ve film yapımcısı James Cameron, 2012 yılında okyanusun dibine indi. Cameron, Vescovo'nun ulaştığını iddia ettiği 18 metrelik derinliğe çok yakın olan 10.180 metrelik bir dalış kaydetti.
İnsanların aksine plastik kolayca düşer. Bu yılın başlarında yapılan bir çalışmada, Mariana Adaları da dahil olmak üzere altı derin deniz çukurundan alınan amfipod örnekleri incelendi ve hepsinin mikroplastik yediği görüldü.
Ekim 2018'de yayınlanan bir araştırma, bilinen en derin plastik olan kırılgan bir alışveriş poşetinin Mariana Çukuru'nda 11.100 metre derinlikte bulunduğunu belgeledi. Bilim insanları, bunu son 30 yılda gerçekleştirilen 5.010 dalışın fotoğraf ve videolarından oluşan Derin Deniz Enkazı Veritabanı'nı inceleyerek keşfetti.
Veritabanında kaydedilen ayrıştırılmış atıklar arasında en yaygın olanı plastiktir; özellikle plastik poşetler en büyük plastik atık kaynağıdır. Diğer atıklar ise kauçuk, metal, ahşap ve kumaş gibi malzemelerden oluşmaktadır.
Çalışmada yer alan plastiklerin yüzde 89'unun tek kullanımlık, yani bir kez kullanılıp atılan plastik su şişeleri veya tek kullanımlık sofra takımları olduğu belirlendi.
Mariana Çukuru karanlık ve cansız bir çukur değil, birçok sakini var. NOAA Okeanos Explorer, 2016 yılında bölgenin derinliklerini araştırdı ve mercanlar, denizanası ve ahtapotlar gibi türler de dahil olmak üzere çeşitli yaşam formları keşfetti. 2018 tarihli çalışma ayrıca, veritabanında kaydedilen plastik görüntülerinin %17'sinin, hayvanların enkazlara dolanması gibi deniz yaşamıyla bir tür etkileşim gösterdiğini ortaya koydu.
Tek kullanımlık plastik her yerde bulunur ve doğada çözünmesi yüzlerce yıl veya daha uzun sürebilir. Şubat 2017 tarihli bir araştırmaya göre, Mariana Çukuru'ndaki kirlilik seviyeleri bazı bölgelerde Çin'in en kirli nehirlerinden bazılarından daha yüksek. Çalışmanın yazarları, çukurlardaki kimyasal kirleticilerin kısmen su sütunundaki plastikten kaynaklanabileceğini öne sürüyor.
Tüp solucanları (kırmızı), yılan balıkları ve jokey yengeçleri bir hidrotermal bacanın yakınında yaşıyor. (Pasifik'in en derin hidrotermal bacalarının ilginç faunası hakkında bilgi edinin.)
Plastikler, plajlardan savrulan veya teknelerden dökülen döküntüler gibi doğrudan okyanusa girebilse de, 2017'de yayınlanan bir araştırma, bunların çoğunun insan yerleşim yerlerinden geçen 10 nehirden okyanusa girdiğini buldu.
Terk edilmiş balıkçılık ekipmanları da plastik kirliliğinin önemli bir kaynağıdır; Mart 2018'de yayınlanan bir çalışma, Hawaii ve Kaliforniya arasında yüzen Teksas büyüklüğündeki Büyük Pasifik Çöp Lekesi'nin çoğunun bu malzemeden oluştuğunu göstermektedir.
Okyanusta tek bir plastik poşette olduğundan çok daha fazla plastik olduğu aşikar olsa da, bu ürün artık rüzgar için kullanılan sıradan bir metafordan, insanların gezegene ne kadar etki ettiğinin bir örneğine dönüştü.
© 2015-2022 National Geographic Partners, LLC. Tüm hakları saklıdır.
Gönderi zamanı: 30 Ağustos 2022